Είσαι γύφτος ; Μήπως είσαι και αστυνομικός ;

Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ

Γύφτους, τσιγγάνους και αθιγγάνους τους έλεγε πάντα ο λαός μας. Ο Κωστής Παλαμάς έγραψε τον «Δωδεκάλογο του Γύφτου» κι όχι τον «Δωδεκάλογο του…Ρομά». Στη νεωτέρα λογοτεχνία μας και ειδικά στον αγαπημένο μου Παπαδιαμάντη παντού αυτός ο όρος απαντάται: «γύφτος». Μέχρι κι ο μεγάλος μουσικός Κωστής Χατζής έτσι αποκαλούσε τον εαυτό του, αισθανόμενος πολλές φορές και μία παράξενη υπερηφάνεια. Το «Ρομά» είναι νέο φρούτο, ηλίθιος γλωσσικός κανόνας της δικτατορίας της πολιτικής ορθότητος, η οποία παρά τα απανωτά χαστούκια που έχει φάει κυριαρχεί ακόμα, επιβάλλοντας στους καθημερινούς διαλόγους μία ενοχική στρογγυλεμένη ορολογία με την οποία διαδίδει στρατευμένα την άποψη, πως τάχα μου οι λέξεις παράγουν κοινωνικά προβλήματα και πως, αν αλλάξουμε τις «τοξικές» ονομασίες, κάτι θα έτρεχε στα… γύφτικα.

Όταν, λοιπόν, πρωτοακούσαμε το Υπουργείο προστασίας του πολίτη να ανακοινώνει τις αμέσως προηγούμενες ημέρες την πρόσληψη -για αρχή τουλάχιστον και μετά βλέπουμε- 100 ρομά, δηλαδή γύφτων, ως ειδικών φρουρών στις τάξεις της ελληνικής αστυνομίας, πολλούς εξ ημών μάς έπιασαν νευρικά γέλια, μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι ο αστεϊσμός από την αλήθεια στο ελληνώνυμο χαμαιτυπείο που λέγεται κράτος της Νέας Δημοκρατίας δεν απέχει τελικά σχεδόν καθόλου. Όχι πως μέχρι τώρα αισθανόμασταν και ιδιαίτερα ασφαλείς από μία αστυνομία, η οποία εντέλλεται δυστυχώς να διώκει τους Έλληνες, τους νοικοκυραίους και τους νομοταγείς και να κάνει τα στραβά μάτια σε λαθρομετανάστες, αναρχοσυμμορίτες, σκουρόχρωμους εισαγομένους εγκληματίες και λοιπές φυλές του Ισραήλ, αλλά ευτυχώς να πούμε που μάθαμε σχετικά νωρίς τις νέες προσλήψεις, για να ξέρουμε να λάβουμε και τα μέτρα μας πλέον ως πολίτες, όπως πρέπει, πριν είναι πολύ αργά για εμάς. Αφού, λοιπόν, βάλανε κι επίσημα τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα, δεν έχουμε παρά να μετατρέψουμε τα σπίτια μας σε κάστρα, να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας και τους εαυτούς μας σε ασκήσεις αυτοάμυνας, να ακονίσουμε την προσοχή και την καχυποψία μας για τους γύρω μας και να απαιτήσουμε νομοθετική κατοχύρωση του δικαιώματος μας σε οπλοφορία και οπλοχρησία. Είναι ο μόνος τρόπος, για να θωρακίσουμε τα πληττόμενα και εν διακινδυνεύσει έννομα αγαθά μας, όπως τη ζωή, την περιουσία και την ελευθερία μας από τους εκ γενετής κακοποιούς, οι οποίοι ανατρέφονται μέσα στο έγκλημα, ώστε να γίνει αυτό το βιοποριστικό τους επάγγελμα και πλέον ενδύονται τη στολή του οργάνου της τάξεως, για να βοηθήσουν ουσιαστικά τους εκτός ελληνικής αστυνομίας γύφτους να κάνουν -καθώς φαίνεται- πιο εύκολα την επώδυνη ολοήμερη απασχόλησή τους, ήτοι να βελτιώσουν ακόμα περισσότερο τις πρωταθλητικές τους επιδόσεις σε παρανομίες σε βάρος των κανονικών ανθρώπων που σέβονται τον συνάνθρωπό τους και τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους. Ας κάνει μία βόλτα κανείς στα τριμελή εφετεία κακουργημάτων και τα αυτόφωρα πλημμελειοδικεία, για να διαπιστώσει αυτό που διαχρονικά έχει καταγραφεί, ότι η συμμετοχή των γύφτων στην εγκληματικότητα είναι πολύ μεγαλύτερη της πληθυσμιακής τους αναλογίας, ακόμα κι αν ο Χρυσοχοΐδης προσπαθεί να μας πείσει ότι με τις δικαιωματιστικές καινοτομίες του στην ΕΛ.ΑΣ. θα ανάψουμε μαζί τους την πίπα της ειρήνης και θα παύσουν οι παρεξηγήσεις. Είδαμε πού οδήγησαν τα επιδόματα, τα χάδια, οι «συμπεριληπτικές» πολιτικές και η προοδευτική πολιτική της ανοχής απέναντί τους: στην εμβάθυνση της ανομίας, την ατιμωρησία, την λεηλασία περιουσιών, την απώλεια ζωών και την αποθράσυνση μιάς συνομοταξίας ποινικών που δεν θέλουν ούτε στον ύπνο τους να ενσωματωθούν σε μία κοινωνία που αναγνωρίζουν μόνο ως πεδίο ληστρικής επιδρομής και αρπαγής. Τα παιδιά που μεγαλώνουν, αφού ξεκινήσουν την πρώτη δημοτικού με τον μισό και πλέον χρόνο να λείπουν, με το ζόρι φτάνουν στην τρίτη, γιατί καλούνται από την οικογένεια να συμβάλουν στο μεροκάματο, ήτοι στις διαρρήξεις, τις ληστείες, τα ναρκωτικά, το εμπόριο όπλων, την κλοπή μεταλλικών, το ξήλωμα μηχανών και την καταπάτηση ιδιωτικής γής.

Είχα γράψει σε προγενέστερο άρθρο μου, «η ευτυχία του να είσαι γύφτος»: καμμία φορολογία, καμμία προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, παρασιτία μέσα από την κλάψα, την απάτη και την επαιτεία, ζωή και κότα με λίγα λόγια, ζωή επαγγελματία κατ’ ουσίαν τεμπέλη, πάνω στις πλάτες των άλλων. Ποτέ δεν φανταζόμουν, όμως, ότι αυτή η ευτυχία θα μπορούσε να μεγεθυνθεί έτι περαιτέρω και με κατάληψη θέσης δημοσίου υπαλλήλου και φυσικά πάγιας αντιμισθίας από το κράτος βρέξει-χιονίσει. Όλα μέλι γάλα και κάθε μέρα ακόμα πιο παραδεισένια για κάποιον που είναι γύφτος και πέραν των ιδιωτικών του ασχολιών στην εγκληματικότητα, θα έχει τη δυνατότητα τώρα να αποκομίζει αβρόχοις ποσί και μηνιάτικο από το Δημόσιο, χωρίς να αγχώνεται για το με πόσα θα ξεκινήσει ο μήνας του. Ένα χιλιαρικάκι στο νερό και πάμε και για τα παραπάνω. Σκέφτομαι σοβαρά να κάνω πλαστική δέρματος ή έστω τακτικά σολάριουμ, να ντυθώ ρακένδυτος, να κάνω και κανά μάθημα γυφτομαγγανιών και να κυκλοφορώ στο μετρό με τα καρότσια και τα αρκοντεόν. Περισσότερα θα βγάζω από τη δικηγορία και πολύ πιθανόν να μπώ και σε καμμία προκήρυξη για αστυνομικός, μιάς και είμαι και λίγο εγγράμματος. Ίσως τελικά η ζωή να μήν είναι μαραθώνιος, όπως λένε. Απλά χρειάζεται να κάνεις τις σωστές επιλογές πού και πού.