Γράφει ο Διονύσιος Σ. Δραγώνας, Τελειόφοιτος Νομικής NUP
Τελικά ποιοι είναι περισσότερο Έλληνες; Είναι οι απόδημοι πρώτης, δεύτερης ή και τρίτης γενεάς ή αυτοί που δεν έχουν σκεφτεί καν να βγουν εκτός ελλαδικής επικράτειας; Συνήθως απαντάμε ότι είναι οι απόδημοι, καθώς βλέπουμε τη στενή σχέση που κρατούν με τις εν γένει ελληνικές παραδόσεις συμπεριλαμβανομένων φυσικά των εκκλησιαστικών και συγκρίνοντάς τες με τις σχέσεις που κρατούν οι «αυτόχθονες», λέμε ότι τους ξεπερνούν σε ελληνικότητα κατά πολύ. Τούτο είναι γνωστό τοις πάσι μέχρι που και οι ελληνικές αντιπροσωπείες μας στο εξωτερικό το αποδέχονται, ενώ ακόμη θεωρούν πως οι απόδημοι έχουν καλύτερες σχέσεις με τις ελληνορθόδοξες εκκλησίες παρά με τις ελληνικές αντιπροσωπίες.
Το brain grain της κυβέρνησης δεν αποδίδει καρπούς, αφού η επιστροφή των νέων μυαλών στην Ελλάδα επιτυγχάνεται εφόσον λήξει η βίζα τους ή δεν βρουν πωλητή εικονικής αγάπης – ξένο ταίρι για σύναψη λευκού γάμου. Δίκιο έχουν! Σε ένα κράτος χωρίς εν τοις πράγμασι ισότητα και αξιοκρατία και σε μία χώρα που σου προσφέρει μόνο ό,τι φυσικό της έχει απομείνει λίγοι θα ήθελαν να τη γεύονται εφόρου ζωής, όταν το εξωτερικό μοιάζει με άλλο πλανήτη.
Η ψήφος των αποδήμων δεν γνωρίζω εάν τους χαροποίησε. Στις πρώτες εκλογές ήμουν στη Πάφο (Κύπρος) και στις δεύτερες στη Νέα Υόρκη (Η.Π.Α.) όπου σε αμφότερες δεν έβρισκες απόδημο δεύτερης γενιάς, αλλά κυρίως Έλληνες φοιτητές του εξωτερικού και νέους μετανάστες. Μάλιστα, δεν ήταν λίγοι αυτοί που έφευγαν από τα εκλογικά κέντρα φωνάζοντας «είμαι Έλληνας», αφού έλαβαν γνώση ότι δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής στη γιορτή της δημοκρατίας. Πλέον ορθώς παρέχεται δικαίωμα και σε αυτούς, αφότου φυσικά ψήφισε στην Ελλάδα ο Χασάν και ο Σαγιέντ για το καλό του τόπου μας…
Το θέμα είναι όμως ο τρόπος κατά τον οποίο θα ψηφίσουν οι απόδημοι αλλά και επίσης όσοι το επιθυμούν εντός της ελλαδικής επικράτειας. Για τη διευκόλυνσή τους θα ψηφίσουν στο κινητό, λένε.
Θα ξυπνάς με την τσίμπλα στον οφθαλμό, σαφώς πρώτα θα περιηγηθείς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ώστε να δεις που πήγε το Σαββατόβραδο η Μαρία, ποια μάρκα μπουκάλι άνοιξε στον Βέρτη ο Πάνος και ποιός πήγε στη συναυλία των Coldplay, ενώ τέλος θα πατάς το κόμμα και τον υποψήφιο της αρεσκείας σου, έχοντας εκπληρώσει το δημοκρατικό σου καθήκον. Έτσι θα σπάσουμε, έτσι θα νικήσουμε, έτσι θα τελειώσουμε τα μεγάλα ποσοστά αποχής, υποστηρίζουν! Από το ότι η δημοκρατία είναι καθημερινός αγώνας, στο ότι η δημοκρατία είναι κάθε τέσσερα χρόνια να ρίχνω τον φάκελο στη κάλπη, φτάσαμε στη διαδικτυακή δημοκρατία.
Αυτή δηλονότι που ψηφίζεις από το κινητό, ασκείς αντιπολίτευση από τη δημοσίευσή σου στο Instagram και δείχνεις την απαρέσκειά σου σε ένα πολιτικό πρόσωπο μέσω dislike (μτφρ: δεν μου αρέσει) στο Facebook. Αυτή είναι η δημοκρατία ή αυτή τη δημοκρατία θέλουν οι ιθύνοντες; Μία δημοκρατία δίχως ουσία, ένα πολίτευμα που η προστασία του θα επαφίεται στη μη διόγκωση των επικριτικών δημοσιεύσεων στο Χ (πρώην twitter), που κι αν τούτο συμβεί, τότε θα επιστρατευτεί ο διαδικτυακός αστυνόμος που θα εξαφανίσει τις δημοσιεύσεις, ώστε να ανασάνει το καθεστώς, γιατί αυτή είναι η ελευθερία λόγου και έκφρασης στην Ελλάδα; Η απάντηση δεν είναι μάλλον καταφατική, αλλά είναι σίγουρα καταφατική.
