Αυτοδιοικητικές εκλογές : Ελληνική κοινότητα και Εθνικισμός

Λόγω επικαιρότητας καθώς και ένεκα του ότι πλησιάζουμε προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές, είναι αναγκαίο να καταλάβουμε τους λόγους που όλοι πρέπει να ψηφίσουμε με γνώμονα πάντα το συμφέρον της τοπικής κοινωνίας ως κυττάρου της Εθνικής ολότητος. Όποιος θέλει να προσφέρει στον τόπο του μπορεί να το καταφέρει είτε μέσω της εμπλοκής του στην τοπική αυτοδιοίκηση ως πρόεδρος της κοινότητας του ή ως δημοτικός ή ως περιφερειακός σύμβουλος, αλλά και ως ενεργός πολίτης ασκώντας πιέσεις.

Ο Ελληνικός Κοινοτισμός αποτελεί την θεωρητική ραχοκολιά πανω στην οποία εδράζεται η αντίληψη ότι δια της ενισχύσεως των μικρών παραδοσιακών πολιτικών σχηματισμών, όπως οι κοινοτικές μονάδες, ισχυροποιείται το Έθνος. Συνδέεται με την κατά δήμο και περιφέρεια καθολική λήψη αποφάσεων από τους πολίτες εκ των θεσμών που έχουν δημιουργηθεί από τους ίδιους τους πολίτες (κοινοτικές πολιτικοοικονομικές δομές και αρχές, δημοψηφίσματα και συνελεύσεις). Θέτει τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να εφαρμόζεται σε ικανοποιητικό επίπεδο μια οιονεί μορφή άμεσης Δημοκρατίας, αξιοποιώντας την οργάνωση της με κάθε μορφή πολιτειακής κοινότητας (χωριό, δήμος, περιφέρεια, κράτος, κοινότητα κρατικών οντοτήτων). Με λίγα λόγια, δίνει την δυνατότητα στις τοπικές κοινότητες να αποφασίσουν για το μέλλον τους σε όλους τους τομείς.

Η τοπική αυτοδιοίκηση συνιστά αναπόσπαστο μέρος της πολιτικής και διοικητικής δόμης του έθνους. Έχει την δυνατότητα να αποτελεί σημαντικός παράγοντα ο να επηρεάζει τις ζωές των πολιτών εξυπηρετώντας τις άμεσες ανάγκες τους και προωθώντας την ανάπτυξη των μικρών κοινωνιών. Ο δε σκοπός της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν είναι απλά διοικητικός, αλλά βαθειά δημοκρατικός, αφού προάγει την συμμετοχή των πολιτών, με σκοπό να προσαρμόζονται οι πολιτικές στις απαιτήσεις κάθε κοινότητος.

Οι αυτοδιοικητικές δομές παρέχοντας βασικές υπηρεσίες στους πολίτες τους, όπως η δημόσια ασφάλεια, η ύδρευση, η αποχέτευση, η βελτίωση των τοπικών μέσων μαζικής μεταφοράς, κατορθώνουν να βελτιώσουν την ποιότητας ζωής των κατοίκων, καθώς καλλιεργούν ένα ευνοϊκό περιβάλλον για ευημερία. Επιπρόσθετα οι τοπικές αρχές διευκολύνουν τη δημιουργία βιβλιοθηκών, πολιτιστικών κέντρων, χώρων αναψυχής, και πάρκων. Χώροι που δίνουν την δυνατότητα στους πολίτες να κοινωνικοποιούνται, να δημιουργούν ισχυρότερους δεσμούς μεταξύ τους και κατανοούν το κοινό συμφέρον καλύτερα. Οι τοπικές κυβερνήσεις έχουν το καθήκον να ειναι αποτελεσματικές στον αστικό σχεδιασμό, ώστε να μπορέσει να έχει ουσιαστική βιώσιμη ανάπτυξη. Αποτελεί βασικός πυλώνα για την οικονομική ανάπτυξη, προάγοντας την ανάπτυξη των επιχειρήσεων, προσελκύοντας επενδύσεις και υποστηρίζοντας την τοπική επιχειρηματικότητα. Με αυτό τον τρόπο, αυξάνουν τα έσοδα για δημόσιες υπηρεσίες και συμβάλλουν στη συνολική ευδαιμονία, αλλά και αύξηση των νέων θέσεων εργασίας, ενώ καταλείπουν μεγαλύτερα περιθώρια να επιτευχθεί ο στόχος της λογοδοσίας για τα πεπραγμένα τους μέσω της άμεση σύνδεσης των πολιτικών εκπροσώπων και των πολιτών.

Στοίχημα, όμως, παραμένει οι τοπικές κυβερνήσεις να κατανοήσουν αληθινά τις μοναδικές ανάγκες των κοινοτήτων τους, ώστε να είναι στην θέση να προσαρμόζουν τις πολιτικές τους, για να φέρουν το κατάλληλο αποτέλεσμα στις προκλήσεις και ευκαιρίες που θα τούς παρουσιαστούν. Από την άλλη πλευρά, είναι υπεύθυνες για την διαχείριση κρίσεων και αντιμετώπιση καταστροφών, διότι οι τοπικές διοικήσεις είναι αυτές που καλούνται πρώτες να ανταποκριθούν, ενώ παράλληλα έχουν ο ύψιστο καθήκον να διατηρούν και να προωθούν την πολιτιστική μας κληρονομιά, υποστηρίζοντας χειροτεχνίες, ιστορικούς χώρους, διατηρώντας την ταυτότητα των κοινοτήτων και προστατεύοντας συνολικά τον ιδιαίτερο πολιτιστικό πλούτο του Έθνους.

Είναι κρίσιμο σ’ αυτό το σημείο να θυμηθούμε τα λόγια του Ίωνος Δραγούμη σχετικά με την τοπική αυτοδιοίκηση: «Και στην Ελλάδα θα ζούσανε καλλίτερα οι Έλληνες, αν το κράτος καταλάβαινε πως το φυσικό του Ρωμιού είναι να ζει σε κοινότητες ιδιοκυβέρνητες. […] Πρέπει στην Ελλάδα ν’ αφήσουν ελεύθερα ξανά τις κοινότητες να φυτρώσουν. Με την τοπική αυτοδιοίκηση –όπου καθένας θα κυβερνά το χωριό του, και στο κράτος μονάχα θα πληρώνει τους φόρους, θα δίνει ό,τι μπορεί για τα μεγάλα εθνικά έργα, και θα κάνει το στρατιωτικό του– το κράτος θα έχει καιρό να σκεφτεί και να φροντίσει για τα γενικώτερα συμφέροντα του έθνους. Και έτσι, επειδή περισσότεροι θα κυβερνούν τα χωριά τους, λιγώτεροι θα καταπιάνονται να κυβερνήσουν το κράτος, είναι καλλίτερα. Ο Ελληνισμός είναι μια οικογένεια από ελληνικές κοινότητες. Αυτό πρέπει να το ιδούμε ξάστερα όλοι».

«Γιατί το κράτος δεν είναι η ζωή. Το κράτος –κέντρο πολιτικό του έθνους– γίνηκε όχι για να ζήσει αυτό το ίδιο, παρά για να φυλάξει του Έθνους τη ζωή. Όσο για το Ένος, αυτό πρέπει, είναι ανάγκη να ζήσει με οποιαδήποτε πολιτική μορφή ή με πολλές μορφές και ξένες ίσως, και κομματιαστά ακόμη αν δε γίνεται αλλοιώς, για να δημιουργήσει κάτι. Γιατί το Έθνος είναι η ζωή και θέλει να δημιουργήσει. Μονάχα το Έθνος μπορεί και δημιουργεί, αυτό έχει την χάρη τούτη, απόδειξη πως δημιουργεί και τους πολιτικούς οργανισμούς που λέγονται κράτη. Μα θέλει και άλλα να δημιουργήσει. Η πολιτική αποκατάσταση του έθνους, δηλαδή το κράτος, είναι ο ενδιάμεσος σκοπός του για καταφέρει έπειτα τον τελικό του σκοπό. Και είναι το κράτος τίποτα, στείρος, ξερός ρυθμιστής της πολιτικής του Έθνους, ρολόγι της κοινωνικής ζωής, φύλακας των πολιτών που ευκολύνει κι όλας τις συναλλαγές τους, και κατεργάζεται στρατούς και στόλους για την αυθυπαρξία, την κυριαρχία και το μεγαλείο του έθνους, και όχι βέβαια για την υπεράσπιση του ξερού εαυτού του. Τα κράτη χάνονται, τα Έθνη πολύ σπάνια. Κάποτε τα κράτη είναι αδύνατα ό,τι και να τους κάμεις, ενώ τα Έθνη τα σχετικά είναι ζουμερά, γερά και δυνατά».

«Μα και οι νόμοι και τα συστήματα, που μας φόρτωσαν εμάς τους Ελλαδίτες, οι πρώτοι και κατοπινοί μας νομοθέτες ― νομοθέτες θεότυφλοι— είναι στραβά κι ανάποδα. Σύντριψαν την αυτοδιοίκηση, που υπάρχει χιλιάδες χρόνια, και μας έντυσαν με ρούχα που δε μας έρχονται. Ας ανοίξουμε τα μάτια μας να δούμε. Όταν ήρθαν και μάς πλάκωσαν οι βαυαρέζικοι κι άλλοι νόμοι, τι είχαμε; Είχαμε, κοινότητες και τοπική αυτοδιοίκηση. Ας δοκιμάσουμε, τώρα που ανοίξαμε τα μάτια μας, να ξαναφτειάσουμε κείνο, που έτσι αστόχαστα κλωτσοπατήσαμε τότε. Ας αφήσουμε να ξαναφυτρώσουν μονάχες τους οι κοινότητες.»

Υπ’ αυτό το πρίσμα, στόχος υγιής, θεμιτός και ευκταίος όλων των Εθνικιστών αγωνιστών είναι να εισχωρήσουν εκτενέστερα στην αυτοδιοίκηση. Έτσι, θα καταφέρουμε να αποκτήσουμε άμεση επιρροή στον τρόπο διακυβερνήσεως του τόπου μας, ώστε να λάβει ο λόγος μας δύναμη, αλλά και να παραγάγουμε έργα. Μ’ αυτήν την πρακτική, θα κερδίσουμε αληθινά την εμπιστοσύνη του κόσμου, ερχόμενοθ σε επαφή με τα πραγματικά προβλήματα λαϊκών νοικοκυριών, κανονικών ανθρώπων, σκληρά εργαζομένων οικογενειαρχών.

Στις ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, λοιπόν, η λύση είναι μία : Ψηφίστε ιδεολογικά, ψηφίστε εθνικιστικά, ψηφίστε ανεξάρτητους και ακομμάτιστους πατριωτικούς συνδιασμούς που θέτουν σε προτεραιότητα το Εθνικό συμφέρον. Έτσι, θα έχουμε ελπίδες να ζητήσουμε περισσότερες αρμοδιότητες στις τοπικές κοινότητες, ώστε εμείς ως οι κάτοικοι των κοινοτήτων να έχουμε αντιστοίχως περισσότερες δυνατότητες να αποφασίζουμε για το μέλλον μας. Οι μικρές κοινότητες και χωριά έχουν υποβαθμιστεί πλήρως, ακριβώς για να απαξιωθεί ο ρόλος τους, να υπερσυγκεντρώνει εξουσίες το κεντρικό κράτος και να εξαλειφθεί σταδιακώς η δύναμη των πολιτών ως προς την επιρροή και διαμόρφωση της βιοτής τους. Γι’ αυτό, είναι ζωτικής σημασίας να απαιτούμε περαιτέρω αποκέντρωση. Μόνο έτσι θα κατακτήσουμε τη δυνατότητα μέσα από τις μικρές και οργανωμένες κοινωνίες να προσφέρουμε στην οικονομική ανάπτυξη, στην διαφύλαξη της πολιτιστική μας κληρονομιάς, φυλάττοντας τα χωριά και τις πόλεις μας από κάθε απειλή, αποτρέποντας την ερημοποίηση και άλωση τους από τον κρατικό μηχανισμό.

Για να υπηρετήσουμε το Εθνικό μας μέλλον οφείλουμε να ξεκινήσουμε ο καθένας μας απο τις τοπικές μας κοινότητες, κοινωνίες, όπως και πράττει η Ελληνική Ορθόδοξη Νεολαία-Ε.Ο.Ν., δρώντας κατά τόπους. Νικώντας αυτές τις μικρές μάχες, θα ανοίξει ο δρόμος προς την Εθνική νίκη μας, για την Πατρίδα, διότι, όπως αναφέρει και ο Ίων Δραγούμης, τα κράτη μπορεί να χάνονται αλλά όχι τα Έθνη. Παράδειγμα παραστατικό είναι η ελληνική εθνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου που έχει αντεπεξέλθει σε συνθήκες προσπαθειών αφανισμού της. Τέτοιες κοινωνίες πρέπει να χτίσουμε και εντός του Ελλαδικού χώρου. Γι’ αυτό να έχουμε υπόψιν μας ότι ο αγώνας μας είναι Αγώνας ζωής, για τα παιδιά μας, και για την εθνική μας κυριαρχία, που θα κερδηθεί με μικρές συνεχόμενες και επιλεγόμενες μάχες.

Ψηφίστε Ιδεολογικά, ψηφίστε Εθνικιστικά, για την προκοπή του Έθνους, το οποίο διεθνείς παράγοντες βάλλουν με κάθε προσπάθεια για την καταστροφή του!

Ο γλυκύς Ιησούς Χριστός και η Αειπάρθενος  Θεοτόκος να μάς προσέχουν και να μάς ανοίγουν το δρόμο στους Αγώνες μας, οι οποίοι πλεόν είναι δρόμοι επιβίωσης ενάνιστα σε σκοτεινές δυνάμεις!

 

ΠΗΓΕΣ:

Analyst, Α. Φ. Τ. (2019, December 9). Κοινοτισμός. The Analyst. https://analyst.gr/2019/09/12/koinotismos/

The Editors of Encyclopaedia Britannica. (2023, August 1). Local government | Definition, Examples, & Responsibilities. Encyclopedia Britannica. https://www.britannica.com/topic/local-

government

Τσιριγώτης, Δ. (2020, August 4). Ο Ίων Δραγούμης και ο Ελληνικός Πολιτισμός | Γράφει ο Διονύσης Τσιριγώτης. Εφημερίδα Ημέρα, Ζάκυνθος. https://www.imerazante.gr/2020/08/05/236727

Δραγούμης, Ι. & Ο Νούμας. (1907). «Τι είναι το γλωσσικό ζήτημα». photodentro.edu.gr. http://photodentro.edu.gr/photodentro/Istoria_dokimiou_pidx0033790/dragoumis.html

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο