Σήμερον 20 Δεκεμβρίου εορτάζεται η μνήμη του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου από την Ορθόδοξη Εκκλησία.Το ονομά του πρώτα μας εισαγάγει στην φλόγα που κατοικούσε μέσα του (Ιγνάτιος:προέρχεται από τη λατινική λέξη ignis:φωτιά), αλλά και το προσωνύμιο Θεοφόρος το κατέχει λόγω της ενοικήσεως του Χριστού στην καρδία του όπως και ο εναγκαλισμός του με τον Κύριο, όταν ήταν ακόμα παιδί (Ματθ.18,4-5: ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται).
Γεννήθηκε το 30μ.Χ στην Συρία, ήταν μαθητής κοντά στον Απόστολο και Ευαγγελιστή Ιωάννη ο οποίος και τον χειροτόνησε και ιερέα. Το 70μ.Χ σύμφωνα με τις πηγές έγινε και επίσκοπος Αντιοχείας 2ος κατά σειρά μετά τον Ευόδιο. Πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες θεολογικές μορφές στα χρόνια μετά τους Αποστόλους, αφού είναι φανερό ότι ήταν από τους πρώτους χριστιανούς συγγραφείς μαζί με τον Πολύκαρπο που ήταν επίσκοπος Σμύρνης και τον Κλήμη επίσκοπο Ρώμης. Έζησε την ζωή του ως ένα πρότυπο μάρτυρος και ποιμένος,αφοσιωμένος στην αποστολή του,κήρυκας της αληθείας,πολέμιος εναντίον των αιρέσεων,πρακτικός διδάσκαλος της πνευματικής υπακοής,πίστεως,αυτοθυσίας και αγάπης, αφού ενδιαφερόταν πολύ και για την προκοπή του ποιμνίου του.
Όλα αυτά τα χαρίσματα του χαρακτήρα του τράβηξαν την προσοχή του Αδριανού που εκείνη την περίοδο ήτο ο Ρωμαίος Αυτοκράτωρ. Ο Άγιος μέσα από τον πύρινο λόγο του μετέστρεφε πολλές φορές ανθρώπους από την ειδωλολατρία στον Χριστιανισμό και το προσωνυμιό του Θεοφόρος ήταν ευρέως γνωστό. Φυσικά, οι κινήσεις και οι πράξεις του δεν ήσαν αρεστές στους Ρωμαίους γι’ αυτό και τον καταδίκασαν σε θάνατο το 113μ.Χ στο Κολοσσαίο της Ρώμης όπου τα λιοντάρια κατακρεούργησαν την σάρκα του.Βέβαια εκείνη την περίοδο συνέγραψε και τις επιστολές του, οι οποίες διασώζονται μέχρι σήμερα διότι κατά την μεταφορά του στην Ρώμη απεσταλμένοι εκκλησιών λάμβαναν τις επιστολές του για να δεχτούν συμβουλές. Συνέγραψε 7 επιστολές(Πρός Εφεσίους,Προς Μαγνησιείς,Προς Τραλλιανούς,Προς Ρωμαίους,Προς Φιλαδέλφεις,Προς Σμυρναίους και Προς Πολύκαρπον). Τα σημαντικά θέματα που πραγματεύονται είναι ο θεσμός του επισκόπου,οι αιρετικές διδασκαλίες,ο ενάρετος βίος των πιστών και η ενότητα των πιστών αλλά και της εκκλησίας ως σύνολο.
Η επιστολή όμως που πραγματικά φαίνεται και η αγάπη για τον Χριστό που κατείχε είναι αυτή η όποια συνεγράφη για τους Ρωμαίους και απευθύνεται στους χριστιανούς, οι οποίοι επιθυμούσαν να τον διασώσουν από τον θάνατο και συγκεκριμένα από λιοντάρια. Αναφέρει : «Παρακαλώ εσάς,μην γίνεται εύνοια για εμένα σε ακατάλληλο καιρό.Αφήστε με να γίνω τροφή των θηρίων από των οποίων θα επιτύχω στον Θεό.Είμαι σιτάρι Θεόυ και αλέθομαι με τα δόντια των θηρίων για να γίνω καθαρός άρτος του Κυρίου.Μάλλον να κολακεύσετε τα θηρία,για να γίνουν ο τάφος μου και να μην αφήσουν τίποτα από το σώμα μου, για να μην γίνω βάρος σε κανένα όταν κοιμηθώ.Τότε θα γίνω μαθητής του Χριστού, όταν ο κόσμος δεν δεί ούτε το σώμα μου. Εκλιπαρείτε τον Κύριον για εμένα,ώστε μέσω των θηρίων να γίνω θυσία στον Θεό».
Ευχόμεθα να κατοικεί αυτή η φλόγα και η θυσιαστική αγάπη προς τον Κύριον που είχε αυτός ο Άγιος στις ψυχές όλων μας και να μας φωτίζει να τον έχουμε ως πρότυπο στην εν Χριστώ ζωή μας.
